บทที่ 15 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 113 / 117

บทที่ 5 สรุปและอภิปรายผล

สงคัล้องและแตกต่างกันเองอย่างไร ความสงคัล้องกับความแตกต่างที่พบ นั้น มีความสำคัญอย่างไรในเชิงประวัติศาสตร์การเผยแพร่พระพุทธศาสนา สำหรับประเด็นความเหมือนและความแตกต่างระหว่างหลักฐาน ที่ศึกษากับวิชาชาธร

การศึกษาเกี่ยวกับความสงคัล้องและความแตกต่างในพระพุทธศาสนาระหว่างสองภูมิภาค โดยเน้นหลักฐานธรรมภายในที่มีอายุคัมภีร์แตกต่างกัน เห็นได้ชัดว่าหลักฐานจากเส้นทางสายไหมและเอเชียอาคเนย์มีคุณค่าต่อการเผยแพร่พร

โดยเกิดขึ้นในขั้นตอนของการตรัสของพระพุทธองค์และทำหน้าที่ในการตรัสรู้เปลี่ยนแปลงพระสิทธัตถราชกุมารจาก “มนุษย์” เป็น “พุทธะ” (3.2.5.2) หลักการคล้ายกันพบในคัมภีร์มหายานจากท้องถิ่นเดียวกันด้วย คือในสุวรร

บทความนี้กล่าวถึงหลักการของธรรมภายในและการตรัสรู้ในพระพุทธศาสนาโดยการเปรียบเทียบคำสอนจากคัมภีร์ต่างๆ ได้แก่คัมภีร์มหายานและพระไตรปิฎกบาลี โดยเน้นถึงความสำคัญของธรรมภายในที่ถูกบรรยายในลักษณะที่แสดงว่าธ

15. ธรรมกายอนาคามีะเอี่ยด 16. ธรรมกายอรหัตหยาบ 17. ธรรมกายอรหัตละเอียด นับรวมภายในเหล่านี้กับกายมนุษย์ชั้นนอกเป็น 18 กาย ในระหว่างกายภายในแต่ละกาย จะค้นด้วยการเข้าถึงดวงธรรมทั้ง 6 ดังแสดงไว้ใน (ก) ซึ่

บทความนี้สรุปเนื้อหาเกี่ยวกับธรรมกายที่ประกอบด้วยกายภายในและการเจริญสมาธิภาวนาภายใต้แบบแผนการสอนที่สืบทอดมา แม้ในเรื่องการใช้คำภาวนาและการใช้บริการมนิมิตก็จะแสดงให้เห็นความต่อเนื่องของการฝึกปฏิบัติในแ

ที่เข้าถึงและตรงกัน และยังมองตรงกันกับสิ่งที่กล่าวไว้ในคัมภีร์พุทธฯ จาก คันธาระ เอเชียกลาง และประเทศจีน ที่อยู่ห่างไกล ซึ่งเป็นดินแดนพระมงคล เทพบูชาไม่เคยไป และเป็นคัมภีร์ที่ไม่เคยอ่าน จึงเป็นเครื่องย

บทความนี้สำรวจและอธิบายเกี่ยวกับมโนมยกายในพระไตรปิฎกบาลีและความสำคัญของการเข้าถึงกายในระดับสูงสุด หลักการนี้สามารถเชื่อมโยงระหว่างคัมภีร์พุทธกับการปฏิบัติที่โลกกว้าง โดยยกตัวอย่างจากจิตที่เข้าถึงได้ใน

บรรลุบาลมีขึ้นที่สุดแห่งภูมิปัญญาอยู่ (ม.ม. 13/348/334) อรรถาถามชัชนิกายนิยายยายความว่า ที่ว่า พระสาวกได้รับบรรลุบาลมีนั้น เป็นที่สุดแห่งอภิญญานั้น หมายถึงการบรรลุพระอรหันต์ตนเอง (MA.III.260) พุทธวิ

บทความนี้สำรวจการบรรลุบาลซึ่งเป็นที่สุดแห่งอภิญญาในพระพุทธศาสนา โดยยกตัวอย่างการปฏิบัติทางพุทธวิธีในการเนรมิตกายที่เกิดจากใจ และการเข้าสู่กายภายใน ซึ่งแสดงให้เห็นถึงผลอันประณีตแห่งความเป็นสมณะ นอกจากน

เจ้า เป็นผู้อุปถัมภ์การคำนับ เป็นผู้อุปถัมภ์ทักษิณาทาน เป็นเนื้อ นาบุญของโลกไม่มีบุญอื่นยิ่งกว่า140 ข้อความนี้แสดงให้เห็นว่าพระอริยะสาวกของพระพุทธองค์ อนันได้แก่ บุคคล 4 คู่ 8 ประเภทซึ่งเป็นเนื้อ ใน

เนื้อหาเกี่ยวกับธรรมกายและพระอริยะสาวกในพระพุทธศาสนาที่แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการทำทานและความบริสุทธิ์ของธรรมกาย โดยยกตัวอย่างของพระราชาและการถวายทานที่แสดงถึงความเห็นในเส้นทางสู่การเป็นผู้ถึงพร้อม

หลังสมัยพุทธกาลเป็นที่เชื่อว่าพระธรรมคำสอนได้รับการถ่ายทอดด้วยบุรปะรัง พระสงฆ์สาวกผู้ทรงจำพระวินัยได้เดินทางไปในแนวแคว้นต่างๆ เพื่อเผยแผ่พระธรรม จวบจนกระทั่งพุทธศตวรรษที่ 5-6 จึงเริ่มปรากฏหลักฐานทางโบ

ในช่วงหลังสมัยพุทธกาล มีการถ่ายทอดพระธรรมคำสอนผ่านพระสงฆ์สาวกที่เดินทางเผยแผ่คำสอนในแคว้นต่างๆ จนถึงพุทธศตวรรษที่ 5-6 ซึ่งเริ่มมีการบันทึกคำสอนเป็นลายลักษณ์อักษร คัมภีร์ที่พบในแถบคันธาระ แสดงให้เห็นถึ

ด้วยพระดำรัสว่า “ธรรมกายและรูปกายของเราดำรงอยู่” ก็เพื่อประโยชน์ของผู้อื่นนั่นเอง พระองค์ทรงแสดงพระนิพพานแก่าประชโลกผู้เผื่อแผ่ (เชื่ออยาก) ดังที่ทรงแสดงพระธรรมกาย 18 แก่ผู้มีศรัทธาโดยสิ้นเชิง (ไม่เป

พระดำรัสเกี่ยวกับธรรมกายและรูปกายของพระพุทธองค์ที่สอดคล้องกับคำสอนในวิชาธรรมกาย แสดงให้เห็นว่าพระองค์ทรงมุ่งมั่นเพื่อประโยชน์ของผู้อื่นและเผยแผ่ธรรมะอย่างสม่ำเสมอ โดยในบทนี้ได้มีการพูดถึงการแสดงพระนิพ

- ในบทว่าด้วยฐานะพรหมวิหารวณา เขียนไว้ว่า "ในที่สุดสิ่งที่จะพึงรู้ทั้งปวงได้รวมหยุดที่สัญญา พระพุทธเจ้าทรงหลายผู้ทรงประทับนั่งบนดอกบัวปรากฏขึ้นบนกาย" - ในบทว่าด้วยการพิจารณาปฏิจจสมุปบาทและพุทธานุสติ

ในเนื้อหานี้มีการกล่าวถึงฐานะพรหมวิหารวณาและการพิจารณาวิชชาธรรมกาย ซึ่งเกี่ยวเนื่องกับการเข้าใจหลักธรรมในพระพุทธศาสนาโดยเฉพาะเรื่องการรู้เห็นที่ย้อนกลับเข้ามาภายใน การดำเนินมรรค และการเป็นพุทธะ นอกจาก

คัมภีร์มหาปริินิรวาณสูตร82 คัมภีร์มหาปริินิรวาณสูตร83 พบว่ามีคัมภีร์ต้นฉบับเขียนด้วยอักษรพราหมี แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย 36 ชิ้น84 ซึ่งทุกรื้นระบุว่ามาจากแห่งโบราณคดี ขัปลิก ใกล้แหล่งน้ำโดโมโก กลางทะเล

คัมภีร์มหาปริินิรวาณสูตรเป็นเอกสารโบราณที่ถูกค้นพบในสมัยล่าสุด โดยมีชิ้นส่วน 36 ชิ้นที่เขียนด้วยอักษรพราหมี ในมณฑลชนเจียงของจีน นักวิชาการได้ศึกษาข้อความและพบว่าเนื้อหาสอดคล้องกับคัมภีร์ในปัจจุบัน จึง

โต้ย่างชินส่วนคํมภีร์เบล็อไม้บร็อ หมหปรีรวราลสูตร (equals to Matsuda 1988: Plate III) โต้ย่างชินส่วนคํมภีร์เบล็อไม้บร็อ หมหปรีรวราลสูตร (equals to Matsuda 1988: Plate III) บทที่ 1 ร่องรอยธรรมชาติภาย

กรรมภาเปรียบดั่งกับการเข้าสู่สมาธิ 2) ทางเอกสายเดียว เปรียบดั่งกับทางสายกลางโดยการดำเนินเข้าไปในกลางของกลาง 3) ธรรมกาย เปรียบได้กับการเข้าสู่พระธรรมกาย และ 4) อนุปทานิโรร เปรียบได้กับการเข้าสู่พระนิพพ

เนื้อหาเกี่ยวกับการเข้าสู่ธรรมกายและอนุปทานิโรร ในแนวทางการปฏิบัติตามหลักธรรมของพระพุทธศาสนา รวมถึงการศึกษาเกี่ยวกับคัมภีร์ธรรมกายสูตรซึ่งมีการเปิดเผยรายละเอียดเกี่ยวกับการตรัสรู้ธรรม การพัฒนาสติ และก

ข้อความจากภาพเป็นภาษาไทย มีเนื้อหาดังนี้: ข้อความข้างต้นอาจมีความหมายว่าธรรมกายไม่สามารถเห็นได้โดยทั่วไป ผู้เห็นธรรมกายได้ต้องมีคุณสมบัติเฉพาะ ในที่นี่พระสุทธิธะมีศรัทธาในพระพุทธเจ้าจึงเห็นธรรมกายได้

ข้อความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการเห็นธรรมกายที่ต้องมีศรัทธาในพระพุทธเจ้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนีได้เทศนาถึงวิชชาธรรมกายและความเชื่อที่มั่นคงในองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า การมีความเ

...ทำใจให้หยุดนิ่งอยู่ศูนย์กลางดวงธรรมที่ทำให้เป็นกายมนุษย์ ใบรุสีทองเท่าฟองไข่แดงของไก่ ใจหยุดนิ่งอยู่กลางดวงนั้น พอหยุดนิ่งอยู่กลางดวงนั้นได้แล้ว นั่นแหละเป้าหมายในคำพุทธศาสนา115 ทั้งคัมภีร์ "ปัญจว

เนื้อหาเกี่ยวกับการทำสมาธิในพุทธศาสนา เน้นการหยุดใจที่ศูนย์กลางดวงธรรมบริเวณสะดือกลางตัว ซึ่งเป็นจุดสำคัญในการเข้าถึงประสบการณ์ภายในที่สำคัญ เช่น การเห็นพระพุทธเจ้าและการเข้าถึงความรู้ทางจิต วิชาการใช

หลักฐานธรรมาภายในคำภาริพุทธโบราณ 1 ฉบับรวมงานวิจัยโดยอ๋อ บทที่ 2 คัมภีร์ภาษาสันสกฤตและปรากฏจากแหล่งข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์¹ 94 | ดร.กิจกชัย เอื้อเกษม

ถlicaเป็นตัวอย่างข้อความจากคัมภีร์รัฐธรรมในคำกิ ปรัชญาปารมิตา12 ซึ่งเป็นพระสูตรขนาดเล็ก เนื่องจากเขียนขึ้นในช่วงราว พ.ศ. 800 ถึง พ.ศ. 1000 อันเป็นเวลาของการถอดแนวคิดของปรัชญาปารมิตา คัมภีร์ จึงมีลักษ

คัมภีร์รัฐธรรมในช่วง พ.ศ. 800-1000 เน้นการถอดแนวคิดปรัชญาปารมิตา โดยมีลักษณะสั้นกระชับ สื่อถึงความเข้าใจธรรมภายในที่ควรมองเห็นด้วยจิตใจ การวิจัยแสดงให้เห็นถึงความสำคัญและความหลากหลายของการแปลคัมภีร์จา

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ ๑ ฉบับรวมงานวิจัยโดยอ้อ Answer: Because the beings have āpatti, [from that they] cannot see even though Buddha-s and Bodhisattva-s come. In addition, Buddha’s dharmak

บทความนี้สำรวจหลักธรรมที่ถูกบันทึกในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยกล่าวถึงการที่ beings ไม่สามารถเห็นพระพุทธเจ้าได้เนื่องจากกรรมที่มีอยู่ หากใจไม่บริสุทธิ์ โดยมีการอ้างอิงถึงพระพุทธเจ้าที่ส่งแสงนำทาง แต่การเห็น

the Great Vehicle : Three Mahāyāna Buddhist Texts. Ann Arbor, Mich. : Collegiate Institute for the Study of Buddhist Literature and Center for South and Southeast Asian Studies, University of Michigan

บทความนี้นำเสนอการศึกษาเกี่ยวกับพระคัมภีร์มหายานสามเล่ม เน้นที่การตีความธรรมชาติของพระพุทธเจ้าและความไม่สามารถที่จะรู้จักธรรมได้ด้วยความรู้สึกทางประสาทสัมผัส นอกจากนี้ยังกล่าวถึงงานวิจัยที่เกี่ยวข้องก

บทที่ 3 สมาชิกวรรณาและธรรมภายในคัมภีร์ภาษาจีน